فلوت کنسرتو شماره 2 در ر ماژور ( The Flute Concerto No. 2 in D Majo ) در سال 1778 توسط ولفگانگ آمادئوس موتزارت برای فردینارد ژان نوشته شد . فلوت نواز دانمارکی ازموتزارت درخواست سه فلوت کنسرتو کرده بود که موتزارت تنها موفق به نوشتن یک فلوت کنسرتو ( فلوت کنسرتو شماره یک ) از سه شد و کنسرتو شماره 2 را از ابوا کنسرتویی که سال قبل از آن نوشته بود برداشت کرد و برای فلوت تنظیم نمود . فردینارد ژان هر چند که از این کنسرتو اظهار رضایت کرده اما به بهانه اینکه فلوت کنسرتو یک کپی بوده و اثر جدیدی نیست از پرداخت دستمزد موتزارت امتناع نموده است .
بیش از دویست سال موسیقیدانان اعتقاد داشتند که موتزارت فلوت کنسرتو شماره 2 را در اصل برای فلوت و در مانهایم نوشته است . اما در سال 1952 موسیقیدانی به نام برنارد پاومگارتنر (Bernhard Paumgartner) ثابت کرد که ریشه اصلی این کنسرتو ، ابوا کنسرتو در دو ماژور می باشد .
فلوت کنسرتو شماره 2 یک اثر بازنویسی شده واقعی است که به سختی می توان شباهت آن میان ابوا کنسرتو و فلوت کنسرتو را تشخیص داد . آهنگساز هنگام بازنویسی سعی نموده تا نهایت تغییر را در آن ایجاد نماید به طوری که سالیان سال موسیقیدانان آن را به عنوان یک فلوت کنسرتو واقعی تحسین نموده اند .
بیش از دویست سال موسیقیدانان اعتقاد داشتند که موتزارت فلوت کنسرتو شماره 2 را در اصل برای فلوت و در مانهایم نوشته است . اما در سال 1952 موسیقیدانی به نام برنارد پاومگارتنر (Bernhard Paumgartner) ثابت کرد که ریشه اصلی این کنسرتو ، ابوا کنسرتو در دو ماژور می باشد .
فلوت کنسرتو شماره 2 یک اثر بازنویسی شده واقعی است که به سختی می توان شباهت آن میان ابوا کنسرتو و فلوت کنسرتو را تشخیص داد . آهنگساز هنگام بازنویسی سعی نموده تا نهایت تغییر را در آن ایجاد نماید به طوری که سالیان سال موسیقیدانان آن را به عنوان یک فلوت کنسرتو واقعی تحسین نموده اند .
0 نظر:
ارسال یک نظر