ویلون کنسرتو های 1 تا 5 موتزارت

ویلون کنسرتو شماره 1 ( K. 207 )

ویلون کنسرتو شماره یک در سی دیز ماژور (Violin Concerto No. 1 in B flat major ) درسال 1773 یا 1775 توسط موتزارت نوشته شد . در زمان خلق این اثر شک و تردید های بسیار وجود دارد . به نظر می رسد که موتزارت این اثر را در سال 1775 ( هنگامی که 19 سال داشت ) به همراه 4 کنسرتو ی دیگر خلق کرده باشد هرچند که آنالیز دست نوشته های باقی مانده از او نشان می دهد که این ویلون کنسرتو در سال 1773 به اتمام رسیده است .
این ویلون کنسرتو شامل 3 موومنت است :

1. Allegro Moderato
2. Adagio
3. Presto

ساختار معمولی تند-آهسته-تند که در میان کنسرتو های دیگر رواج دارد در این کنسرتو نیز دیده می شود . این قطعه سرشار از گوشه های شادی آور است .
روندو شماره 1 در سی دیز برای ویلون و ارکستر ( Rondo No.1 in B-flat, K. 269 for violin and orchestra ) نیز مرتبط به این کنسرتو می باشد . گویا موتزارت طبق پیشنهاد ویلونیستی اهل سالزبورگ به نام آنتونیو برونتی قصد داشته که این روندو را با موومنت آخر این کنسرتو جایگزین کند که البته در نهایت این کار را نکرده و کنسرتو با موومنت اصلی خود منتشر کرد .

ویلون کنسرتو شماره 2 (K. 211)

ویلون کنسرتو شماره 2 در ر ماژور ( Violin Concerto No. 2 in D major ) در سال 1775 توسط موتزارت نوشته شد . این کنسرتو نیز مانند کنسرتو قبل از خود ساختار سه موومنتی تند-آهسته-تند به شرح دارد و که اجرای آنان تقریبا 20 دقیقه به طول می انجامد .

1. Allegro moderato
2. Andante
3. Rondeau, Allegro

ویلون کنسرتو شماره 3 (K. 216)

موتزارت ویلون کنسرتو شماره 3 در سل ماژور (The Violin Concerto No. 3 in G major ) خود را در سالزبورگ هنگامی نوشت که تنها 19 سال داشت . ( سال 1775)
این قطعه نیز دارای سه موومنت است :

1. Allegro
2. Adagio
3. Rondeau

موومنت سوم این اثر به دلیل گیرایی غافلگیر کننده ارکستر ملقب به "Strassburg" (استرسبورگ) می باشد . همچنین تغییر گام ها بسیار به چشم می خورد . فعالیت نوازندگان ابوا در این موومنت شاید حتی بیشتر از سولیست ( ویلون تک نواز ) باشد . این کنسرتو به همراه کنسرتو شماره 5 از معروفترین ویلون کنسرتو های موتزارت هستند که تم های زیبایی دارند .

ویلون کنسرتو شماره 4 (K.218)

ویلون کنسرتو شماره 4 در ر ماژور (Violin Concerto No. 4 in D major) نیز مانند بقیه کنسرتو ها در سال 1775 نوشته شد . نسخه دستنویس این اثر در کتاب خانه ای در شهر کراکوف در لهستان نگه داری می شود . و فرم تند-آهسته-تند به شرح زیر دارد و میانگین زمان اجرای آن 23 دقیقه می باشد .

1. Allegro-Sonata Form
2. Andante cantabile
3. Rondeau : Andante grazioso - Allegro ma non troppo

ویلون کنسرتو شماره 5 (K.219)

ویلون کنسرتو شماره 5 در لا ماژور ( The Violin Concerto No. 5 in A Major ) به جرات میتوان گفت که بهترین و همینطور آخرین ویلون کنسرتو موتزارت است که در سال 1775 نوشته شد و در تعطیلات آخر هفته سالزبورگ همان سال به روی صحنه رفت . این کنسرتو ساختار موسیقیایی تند-آهسته-تند دارد .
موتزارت در طی سال های 1773 تا 1779 قسمت اعظم کار هایش را بر روی ساز های زهی اختصاص داد و متاسفانه بر ما روشن نیست که برای چه کسی و به چه مناسبتی آن ها را نوشته است همینطور زمان نوشته شدن آثار نیز نامشخص است . تحقیق و بررسی روی دست نوشته ها و کاغذ های نسخه های اصلی این ویلون کنسرتو ها نشان می دهند که در تمامی تاریخ گذاری ها دست کاری به عمل آمده و تاریخ بعضی از این کنسرتو ها بار ها و بار ها عوض شدند . به طور مثال تاریخ نوشته شدن ویلون کنسرتو شماره 5 ابتدا 1775 یادداشت شده سپس خط زده شده و به جای آن 1780 نوشته شده و سپس دوباره به 1775 بازگردانیده شده است . پیانو کنسرتو K.414 اثر بعدی اوست که در آن از گام لا ماژور استفاده شده است .
این ویلون کنسرتو برای 2 ابوا ، 2 شیپور و ارکستر زهی نوشته شده و 3 موومنت دارد که به طور میانگین 28 دقیقه جهت اجرا زمان می برد :

1. Adiago - Allegro aperto
   
2. Adagio
3. Rondo - Tempo di Minuetto

آداجیو برای ویلون و ارکستر (K.261)

آداجیو در می ماژور برای ویلون و ارکستر (Adagio in E for Violin and Orchestra) در سال 1776 نوشته شد . او احتمالا این آداجیو را به عنوان جایگزین موومنت آهسته ویلون کنسرتو شماره 5 خلق کرده است . شایع است که او این قطعه را برای ویلونیستی به نام آنتونیو برونتی نوشته است چراکه گفته می شود او در هنگام نواختن قطعه به آن لقب خواب آور و کسل کننده داده بود . این اثر برای ویلون ، دو فلوت ، دو شیپور و ارکستر زهی تنظیم شده است .

Adagio in E For Violin And Orchestra

َ