سمفونی شماره 40 (Symphony No.40) از موتزارت

سمفونی شماره 40 در سل مینور ( Symphony No. 40 in G minor, KV. 550 ) در سال 1778 توسط ولفگانگ آمادئوس موتزارت نوشته شد . بعد از سمفونی شماره 25 ، این سمفونی ، دومین و آخرین سمفونی موتزارت بود که در گام مینور نوشته شد . ( البته به استثنای سمفونی ادینزه (Odense Symphony) که در لا مینور نوشته شده است .در مورد نوشته شدن این سمفونی توسط موتزارت شک و تردید هایی وجود دارد. ) این اثر در 25 جولای 1778 به اتمام رسیده است . ( سمفونی های شماره 39 و 41 به ترتیب دو هفته قبل و بعد این اثر در روز های 26 ژانویه و 10 آگوست به اتمام رسیدند )

قسمت کوتاهی از موومنت اول - تم اصلی

اجرا

از این که آیا این سمفونی در طول زندگی موتزارت هرگز به روی صحنه رفت یا نه ، مدرک قابل قبولی در دست نیست. هر چند که احتمال می رود این سمفونی در برای اولین بار در یکی از شهر های ذیل به روی صحنه رفته باشد :

درسدن (Dresden) : چهاردهم آپریل در طی سفری در بهار 1789 . در طی این سفر موتزارت به غیر از درسدن از شهر های پراگ ، لایپزیگ و برلین نیز بازدید کرد.
لایپزیگ (Leipzig) : دوازدهم می 1789 ( در طی همان سفر )
فرانکفورت (Frankfurt) : پانزدهم اکتبر 1790 .
وین (Vienna) : هفدهم آپریل 1791 . در تئاتربرگ (Burgtheater) . پوستری از این سال به جا مانده که در آن آنتونیو سالیری را در حال رهبری ارکستری نشان میدهد و پایین پوستر نوشته شده : سمفونی بزرگی از آقای موتزارت * . ( مشخص نیست که منظور از سمفونی بزرگ کدام سمقونی می باشد ولی آن را به سمفونی شماره 40 نسبت میدهند )

گفته می شود که موتزارت این سمفونی را دوبار تغییر داده است ( دست نوشته های هر دو ورژن از سمفونی در دسترس هستند )
به گفته موسیقیدان آمریکایی نیل زاسلو :

موتزارت برای اضافه کردن کلارینت ها به سمفونی و هماهنگ کردن آن ها با فلوت ها مشکل بسیار داشت . تا آن جا که یک جا به نظر میرسد به طور کلی ترکیب سمفونی را تغییر داده است .

موتزارت در نهایت موفق به هماهنگ کردن آن ها می شود . در مورد اجرای اولیه همانطور که اشاره کردیم تردید هایی وجود دارد ولی در اجرای وین در سال 1791 برادران کلارینت نواز آنتون و همچنین یوهان استدلر مشهور نیز در میان نوازندگان حضور داشته اند .
نیل زاسلو جایی دیگر می افزاید :

به احتمال قوی تنظیم بدون کلارینت این سمفونی هم در جایی که بر ما مشخص نیست به روی صحنه رفته است چرا که کمبود های تنظیم اولیه و بدون کلارینت آن تا شنیده نشود به نظر نمیرسد و تنظیم مجدد این سمفونی نشان از آن دارد که خود آهنگساز نیز این کمبود را احساس کرده است .

ساز ها

در ترکیب سازی این سمفونی کمبود تیمپانی و ترومپت که در بسیاری از سمفونی ها استفاده می شوند، بسیار به چشم میخورد .

سازهای بادی چوبی :

فلوت
2 ابوا
2 کلارینت
2 فاگوت

ساز های خانواده شیپور :

2 هورن

ساز های زهی :

ویلون
ویلون سل
ویولا
کنتراباس

ساختار

در این سمفونی ترکیب معمولی 4 موومنتی ( تند ، آهسته ، مینوئت ، تند ) دیده می شود :

Molto Allegro , 2/2
Andante , 6/8
Menuetto - Trio , 3/4
Allegro assai , 2/2

به جز موومنت سوم بقیه موومنت ها در فرم معمول سونات نوشته شده اند . موومنت سوم مانند باقی منوئت ها در فرم ترناری نوشته شده است .

واکنش ها

این سمفونی از دیدگاه منتقدین به شیوه های بسیاری نقد شده است که در اینجا به مهمترین آن ها اشاره میکنیم . رابرت شومان به آن به آن لقب " دارای لطف خدایی " داده است که با واکنش های بسیاری مواجه شد . دونالد فرانسیس تووی این اثر را غم انگیز وصف کرده است .

امروزه این اثر به عنوان یک اثر تراژدیک شناخته میشود به عنوان مثال چارز رزن آن را کاری از عشق ، خشم و غم خوانده است .

این اثر از زمان نوشته شدن تا کنون یکی از بزرگترین کار های موتزارت شناخته شده است .

تاثیرات

گفته می شود که لودویگ وان بتهوون به این اثر بسیار علاقه داشته به طوری که قسمت هایی از نت های این اثر با دست خط بتهوون در حاشیه کتاب های وی یافت شده است . همینطور گفته می شود که او در نوشتن بعضی قطعات خود مانند موومنت سوم سمفونی شماره پنج و کنسرتو پیانو شماره 1 اپوس 2 از موومنت های ریتمیک این اثر الهام گرفته است . همچنین در بسیاری از کار های شوبرت نیز رد پای موومنت سوم این اثر به گوش می خورد .

دانلود صوتی

Fulda Symphonic Orchestra
Conductor : Simon Schindler
Violin : Franziska Früh

موومنت اول
موومنت دوم
موومنت سوم
موومنت چهارم

دانلود تصویری